Sigurður Sveinsson

30.1.2010 | 08:35

Fjárkúgun.

Þetta er að sjálfsögðu réttmæt ásökun þó ég sé nú lítt hrifinn af Bessastaðabóndanum. Hann er snillingur í að nota þau tækifæri sem gefast til að upphefja sjálfan sig. Við þekkjum öll hvernig hann dekraði við glæpamennina sem komu okkur á hausinn. Mátti vart vatni halda yfir snilld þeirra og lofsöng þá daglega. En Ólafur Ragnar á líka að njóta sannmælis. Hann hefur opinberlega viðurkennt að hann hafi látið blekkjast. Það er meira en margir aðrir hafa gert. Það vottar þó fyrir iðrun hjá forsetanum. Iðrun, sem ekki er til hjá fjöldamörgum sem voru á kafi í sukkinu. Það kemur að sjálfsögðu ekki annað til greina en að fella lögin í þjóðaratkvæðagreiðslunni þann 6. mars n.k. Við skulum líka hafa í huga að raunverulegur þingmeirihluti var alls ekki til staðar fyrir lögunum. Steingrímur kúgaði hluta af þingliði sínu til að samþykkja þessi þrælabönd. Þumalskrúfurnar á Guðfríði Lilju og Ásmundi Einari blöstu við öllum þann 30. desmber s.l. Því er enn meiri ástæða til að fella þessi lög. Hræðsluáróður Samfylkingarinnar er lítilmótleg tilraun til að styggja ekki vini sína í Brussel. Þessi svokallaði jafnaðarmannaflokkur er tilbúinn að fórna hverju sem er fyrir ESB aðildina. Og það sem verst er að Steingrímur virðist orðinn að þægum smalahundi fyrir flokkinn sem aðeins hefur þá hugsjón að viðja okkur inní ESB.