Kristni.

Guðni og Þorgerður Katrín voru í kastljósinu í gærkvöldi. Ég hef aldrei verið mikill trúmaður. Er þó skírður og fermdur og börnin mín líka. Ég trúi á hið góða. Það nægir mér vel. Kristið siðgæði er ágætt. Umburðarlyndið sem kristur boðaði finnst það mér mikilvægasta af öllu í kristnum boðskap. Þau Guðni og Þorgerður Katrín eru fólk sem ég virði. En einhvernvginn fannst mér, að það vefðist fyrir þeim að svara því ,hvort hið kristna siðgæði væri betra en annað siðgæði. Við lifum nú í fjölþjóðlegra samfélagi en áður. Það hlýtur að kalla á enn meira umburðarlyndi af okkar hálfu. Þetta minnir mig aðeins á Bahái trúna. Þeirra bænahús eru ekki bara fyrir þá heldur alla aðra líka. Við breytum ekki sögunni.Kirkjan er og verður áfram hluti af sögu okkar og samfélagi. Og hún mun verða það áfram þó við myndum aðskilja hana frá ríkinu. Ég hef lengi talið að við ættum að gera það. Það þarf að ríkja friður um kirkjuna. Um það hljóta flestir að vera sammála. Nokkrir prestar hafa lýst því yfir að við ættum að fara þessa leið. Heiðarleiki og umburðarlyndi mun ekki bíða hnekki við það. Og það mun tryggja okkur meiri frið í trúarlegum efnum. Það væri góður áfangi fyrir okkur öll.