Frændur vorir.

Þetta kemur mér ekki á óvart. Norðmenn hafa alltaf verið harðir í horn að taka þegar íslendingar eiga í hlut. Danirnir eru miklu skárri þrátt fyrir maðkað mjöl og fleira fínerí í gamla daga. Enda erum við líklega jafnskyldir þeim og enn skyldari írum.

Segja norska olíusjóðinn hafa tekið þátt í áróðri gegn Íslandi

Athugasemdir

[Guðmundur G. Hreiðarsson (IP-tala skráð) 21.4.2008 kl. 16:12]

Já, eins og þeir eigi ekki nóg fyrir sig!

[albert (IP-tala skráð) 21.4.2008 kl. 17:18]

Norðmenn lentu á svona verðbréfafylliríi fyrir svona 15-20 árum! fréttirnar komu bara svona seint með haustskipinu!

En er ekki kominn tími að semja við Talíbana og afhausa þennan óþjóðalýð sem geris sér leik að því að féfletta "smáþjóðir" Sem sé Wanted dead or alive.. $ 1 miljón for head on a silverplate!

[Óskar Þorkelsson, 21.4.2008 kl. 18:07]

eða ganga bara í ESB og taka nojarana í þurrt ;=)

[Gunn (IP-tala skráð) 21.4.2008 kl. 19:25]

Þetta er nú ótrúlega ljót orð um frændur okkur Norðmenn.  Held að hér höfum við sjálf sök og ekkert um öðrum að kenna en okkur sjálf.  Léleg ósamkvæm hagstjórn, ofeyðslu, flottræflishátt. 

Krónan hefur lengi verið ofmetinn og meira en lítið í langan tíma.  Fyrir 1/2 ári mat alþjóðagjaldeyrissjóðurinn að raungengi íslensku krónunar lá í krónuvístölunni 150-190, var þá í 115 og er núna 151.  Hið óvísindalega Hamborgaragengi, kennt við McDonald hefur bent til þess sama.  Ég veit að menn eru sárir yfir þessari umbreytingu á íslensku efnahagslífi.  Tel ég betra að fólk reyni heldur að skilgreina hvers vegna er nú komið svona fyrir okkur.  Það var ekki stigið á bremsurnar með að auka bindiskyldu bankana (minnka lánsfjármagn), auka skatta og tolla, hækka bensín og þess háttar til að bremsa þessa ofþenslu.  Sem betur fer var farið í aðgerðir, þeas byggingu orkufreks iðnaðar, álvera sem hjálpar til.  En betur má ef duga skal.  Einkaaðilar hafa farið offari í eyðslufári fjármagnað með ofurkrónum oftar en ekki með lántökum.  Bílalánum, kredittkortaraðgreiðslum, sem mér vitandi þekkist ekki annar staðar og öðrum lántökum. 

----------------------------------------------------------------------

Eðli vogunarsjóða er að leggjast á gjaldmiðla og fyrirtæki sem eru metin of hátt og falla fyrr eða síðar.  Vinna þannig með "þyngdaraflinu".  Ólíusjóður norðmanna er gríðarlega stór og einstakir miðlarar/fjárfestar sjá um sinn bita.  Það getur vel verið að einn eða fleirri þessara hefur veðjað á íslensku krónuna en það er þá eitthvað brotabrot úr prómilli. 
Hins vegar veit ég fyrir vissu að fleirri íslenskir aðilar hafa veðjað á fall krónunnar og þar eru þjóðkunnir menn, bankar og lífeyrissjóðir meðtaldir.  Á að ákæra þá fyrir föðurlandssvik?   Nei þessi bransi er fullkomlega löglegur, ef ekki eru notuð ólöglegar aðferðir eins og að koma af stað sögusögnum eða fölskum orðrómi og er ekkert um það talað hérna.

Við erum sjálf búin að skíta í buxurnar og ef einhver hefur getur lært eða grætt á ógæfu og heimsku okkar þá er það vel.  Við verðum hins vegar að bíta á jaxlinn og takast á við mörg erfið ár.  Krónan getur lækkað talsvert ennþá, lánsfé verður af skornum skammti og fasteignamarkaðurinn hrynur. 

[Sigurður Sveinsson, 22.4.2008 kl. 07:08]

Gaman að fá viðbrögð við athugasemdinni. Ekki dettur mér í hug að kenna norðmönnum um neyslufyllerí okkar íslendinga á undanförnum árum. Við verðum að taka út timburmennina sjálf. Hinsvegar er óþarfi að gera ástandið svartara en það raunverulega er. Það sem verst er, er að landið er stjórnlaust. Aðgerðaleysið er algjört. Yfirgengilega fáfengileg markmið um setu í öryggisráðinu eru sett ofar  hagsmunum íslenkra heimila. Það væri óskandi að Ingibjörg og Geir yrðu vakin og dregin út úr draumalandinu.

[Gunn (IP-tala skráð) 22.4.2008 kl. 08:31]

Tja....  þetta er satt hjá þér Sigurður. Ég geri fastlega ráð fyrir að Geir, Ingibjörg ofl. séu að vinna í þessu.  Þetta er eins og í póker þú getur ekki sýnt öll spilin þin.  Stundum er það skynsamlegt að fara hægt um.

Þetta er ekkert svo flókið.  Við erum með gríðarlegan viðskiptahalla sem þarf að minnka. Þetta þýðir, hækkaða skatta, innflutningsálögur, hærri vexti og minnkað aðgengi að lánsfé.  Allt leiðinlegar aðgerðir.  Sem betur fer voru gerðar aðgerðir sem auka útflutning á þessum tíma, þ.e.a.s. útflutningur á áli.  Þetta byggir upp undir krónuna.  Þessar aðgerðir eru nauðsynlegar hvort sem við seinna tökum upp aðra gjaldmiðla eins og evru. 

Mörg okkar, bæði fyrirtæki og einstaklingar eru allt of skuldug. Við erum skuldugusta þjóð jarðar. Erlend bankakreppa flýtti þessari óumflýanlegri þróun.  Tel sjálfur að hún hefði komið en aldrei bjóst égvið að hún kæmi svo snögglega.  Við Íslendingar hafa farið hátt á lánuðu fé.  Keypt upp fyrirtæki og húseignir í erlendum borgum.  Núna er okkur skyndilega skelt til jarðar.  Við sem héldum a við værum svo óskaplega rík af því að húsin og íslenski verðbréfamarkaðurinn voru metin svo hátt.  Sum okkar veðsettu okkar eignir og fengu "glópagull" sem var eytt i óþarfa.  Dýra bíla, flatskjáii, ferðalög og annað.  Allt í einu vöknum við upp við þessa óþægilegu staðreynd að lánin eru dýrari, eigirnar verðminni. Glópagullið glansar ekki meira, það er eiginlega ekki gull heldur.  Kaupmátturinn minnkar vegna þess að krónan fellur.  

Þessir vogunarsjóðir eru ekki ástæður falli krónunar heldur afleiðingin. Þeir sem græddu á að krónan hækkaði vilja núna græða á því hún lækkar.  Þegar sólin skein á okkur græddum við á þessu.  Við fengum "ofurkrónu" sem var höfuðástæða góðærisins, sumir vilja gleyma því.  Ef við hefðum tekið upp evru fyrir 10-12 árum hefði þetta væntanlega ekki komið.    Enginn hefur grætt eins mikið á krónunni eins og "íslensku" bankarnir sem tóku upp ódýr erlend lán og endurlánuðu mörlandanum þau.  Björgólfur Thor sagði í síðustu viku um sameiningu "íslensku" bankanna  væru ákveðin af erlendum aðilum, hmmm... lánadrottnum bankanna.  Þessir aðilar væru núna að leysa önnur stærri vandamál enda væru þeir sjálfir í "krísu". 
Það er að sjálfsögðu einfalt að einblína á erlendar ástæður en gaumgæfileg naflaskoðun á okkur sjálfum er mikilvægust.  Það hafa verið gerð grundvallar hagfræðileg mistök á Íslandi.  Stærst er sök ríkisinsk og "íslensku" bankanna en stór er einnig ábyrgð einstaklinganna.