Kokkteilpinni.

Margt í utanríkisþjónustunni er komið út í algjöra dellu. Kristrún Heimisdóttir var ein af senditíkum ISG í því fáfengilega verkefni að reyna að komast inní öryggisráð SÞ. Í fyrsta lagi eigum við ekkert erindi þangað og í öðru lagi áttum við aldrei neina möguleika á því. Þarna var a.m.k. hálfum milljarði hent út um gluggann. Kannski að Kristrún hafi verið í pönnukökubakstrinum í USA. Sá bakstur var reyndar algjör móðgun við þetta íslenska hnossgæti. Það á strax að draga stórlega saman seglin á þessu sviði. Lofum senditíkunum bara að vera í fýlu.

Engir kokteilpinnar

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 7.4.2009 kl. 18:41]

Utanríkisþjónustu Íslands er ekki vanmetin. Hún er hinsvegar stórlega ofmetin af þeim sem þar hafa hagsmuna að gæta og vilja halda sínu lítt krefjandi starfi. Starf sem er algjör anachronism í okkar tæknivædda heimi. Utanríkisráðuneytið hefur verið mesta bitlingaráðuneyti ríkisins og kennir þó ýmissra grasa hvað það varðar hjá ríkinu. Þar mætti niðurskera um 50-60% án þess að nokkur neikvæð afleiðing yrði. Sparnaðurinn myndi hinsvegar skipta hundrum milljóna.

[Agla (IP-tala skráð) 7.4.2009 kl. 22:52]

SENDITÍKUR???????????????????????????????

Hvaða hliðstætt orð myndir þú nota yfir þá karlkyns  starfsmenn utanríkismálaráðuneytisins  sem studdu stórmennskubrjálæðis framboð okkar í Öryggisráð SÞ???????????????

[Sigurður Sveinsson, 8.4.2009 kl. 04:04]

Kannski væri við hæfi að kalla þá flækingshunda, skósveina eða hirðfífl.Eða bara senditíkur. Það var reyndar Halldór Ásgrímsson, gamli draugurinn í framsókn, sem upphaflega átti hugmyndina. Hann lét líka byggja sendiráðið í Japan sem kostaði heilan milljarð.Flottræfilshátturinn svo yfirgengilegur að það hálfa væri nóg. Að sjálfsögðu þurfum við að halda uppi góðum samskiptum við aðrar þjóðir. Við eigum þó að koma til dyranna eins og við erum klædd og hætta að haga okkur eins við séum aðalnúmerið í samfélagi þjóðanna.